13.

Siadam przy wolnym stoliku w kawiarni, gdzie byliśmy za pierwszym razem. Czekam na niego, popijając arbuzową lemoniadę.

- Już jestem. Sorry za spóźnienie. Devin chciał, bym go podrzucił na randkę. - mówi szybko i niewyraźnie, siadając naprzeciwko.

- Nic się nie stało. Zamawiasz coś? - pytam, nie podnosząc nawet na niego wzroku.

- Wodę. - odpiera i woła kelnera.

Chwilę później, gdy ma już swoją szklankę wody mineralnej, lekko gazowanej z kostkami lodu, postanawiam zacząć rozmowę.

- Robbie, jest taka sprawa... - zaczynam niepewnie.

- Mów, o co chodzi, kochanie. - chwyta moją dłoń.

- Wcześniej, nim się poznaliśmy miałam kogoś. Niedawno dowiedziałam się, że spodziewam się jego dziecka, ale on nas nie chce. - wyznaję, choć słowa trudno przechodzą mi przez gardło.

- Rena, ja... Nie wiem co powiedzieć. Związek z Tobą jest naprawdę fajny, choć to dopiero dwa tygodnie, ale... Boję się, że nie sprawdzę się w roli męża i ojca. Takie życie jest nie dla mnie. Jestem młodym muzykiem, chcę tworzyć, koncentrować, imprezować... A nie być uziemiony w domu z jedną kobietą do końca życia i nieswoim dzieckiem. - patrzy mi prosto w oczy.

- Rob, ja wiem, że to trudne. Nie wymagam od Ciebie byś ze mną był. Po prostu nie chciałam Cię okłamywać. - zabieram rękę i biorę kolejny łyk lemoniady.

- Jest w porządku. Możemy się przyjaźnić. - proponuje.

- Naprawdę? - uśmiecham się do niego.

- Naprawdę. I jeśli będziesz czegoś potrzebować możesz na mnie liczyć. - dodaje i wstaje od stołu.

- Dziękuję. - również wstaję. Przytulamy się.

Wracam do domu spokojniejsza. W kuchni zastaję Julię z moją matką, które szykują obiad.

- Co tak ładnie pachnie? - pytam, wchodząc do pomieszczenia.

- Twoja ulubiona pieczeń. - odpiera z uśmiechem Pierce. - W końcu przyszła mama musi się dobrze odżywiać. - dodaje.

- Skąd wiesz? - patrzę na nią zaskoczona.

- Miranda się wygadała. Ale to nie było celowe. Wymskło jej się, gdy nakryłam ją na oglądaniu ubranek dla dzieci jak byśmy dziś na zakupach. - wyjaśnia.

- Cała Miri. - wzdycham. - Chciałam Wam powiedzieć, ale w odpowiednim czasie. A teraz... Skoro już wiecie... Pozostała tylko Nia. - uśmiecham się do nich.

- Czy ktoś mówił coś o mnie? - siostra pojawia się nagle w kuchni.

- Tak. Musisz coś wiedzieć. Będziesz ciocią! - wypala z radością Julia, a Nia spogląda na mnie.

- Naprawdę? Gratulację. - przytula mnie mocno. - Który to tydzień? - pyta, przyglądając się mojemu brzuchowi.

- Już siódmy. - odpieram. - I jeśli chcesz spytać czyje, to już mówię. Casey jest ojcem.

- A wie? - wtrąca się mama Ana.

- Tak, ale nie chce ze mną być. Pokłóciliśmy się wczoraj. To koniec. - smutnieję od razu.

- Będzie dobrze. Wszystko się ułoży, zobaczysz. - Nia jako pierwsza mnie obejmuje, a po chwili także Julia i mama. Jak wspaniale, że mam je obok.

------------------------------
Od wtorku ciągle to oglądam. Obejrzyjcie, a się zakochacie w tym utworze i teledysku (szkoda tylko, że tak mało Nii) 💔

-----------------------------