11.

Mijają kolejne dwa tygodnie zanim zbieram w sobie odwagę na tyle, by pójść do Casey'a. Popycham drzwi i wchodzę do sali, w której leży. Siadam przy jego łóżku i chwytam go za dłoń.

- Cas... Nie umiem już dłużej bez Ciebie żyć. Byłam głupia, gdy prosiłam Cię o złamanie mi serca... Kocham Cię. - delikatnie muskam jego wargi. - I wiesz... Jest jedna rzecz, którą powinieneś usłyszeć. - biorę jego rękę i kładę na lekko już widocznym brzuszku. - Od siedmiu tygodni nie jestem już sama... Mam przy sobie, pod sercem, małego Moretę. - wyznaję i choć na chwilę się uśmiecham. - Bardzo chciałby mieć tatę obok. - dodaję, spoglądając na niego.

Casey delikatnie otwiera oczy i mruga nimi kilka razy. Moje serce przyśpiesza. Obudził się, po takim czasie.

- Rena... - mówi słabym głosem i splata nasze palce razem.

- Ciii... Nic nie mów. Dobrze, że się obudziłeś. - cmokam go w polik.

- Była tu Nia. Czemu mi nie powiedziałaś o Robbiem? - pyta.

- Stwierdziłam, że to nieistotne. - odpieram. Do tej pory nie powiedziałam Robbiemu prawdy, że go nie kocham.

- Nieistotne? Facet, który uleczył, złamane przeze mnie, twoje serce jest nieistotny? Chciałem mu podziękować, że tym samym złamał moje. - jego głos jest poważny.

- Ale... Kocham tylko Ciebie, on się nie liczy. - zaczynam się tłumaczyć.

- Oczywiście. - odburkuje i odwraca wzrok. - Chciałem poczuć twój ból, ale... Chyba ty powinnaś chcieć wiedzieć co czuję.

- I chcę. Chcę wiedzieć co czujesz.* - ponownie biorę jego dłoń w swoją, ale szybko ją zabiera.

- Powiedz, tylko kłamałaś.* - patrzy mi prosto w oczy.

- Tak, kłamałam! - nie wytrzymuję i podnoszę się z miejsca. Przyznaję mu rację, choć to nieprawda.

- Tak myślałem. Wyjdź. - zaciska oczy, by się nie rozpłakać.

Wychodzę i idę do damskiej toalety. Upewniam się, że jestem sama i znów się okaleczam. To chyba najlepsze rozwiązanie dla wszystkich kłopotów.

--------------------

*Fragment z piosenki Hey Violet "Break My Heart"